Het stond al een lange tijd bovenaan mijn bucket list: een Delfts blauw tegeltje schilderen bij Heinen Delfts Blauw. Een nieuwe techniek leren en vooral een gezellige middag schilderen. Samen met Sari van de Kleine Kunstkast gaf ik me op voor een workshop en afgelopen donderdag was het zo ver. Bepakt en bezakt stapten we op de fiets en vertrokken
richting Putten.
'Hè, Putten? Op de Veluwe?'
Ja, dat was ook het eerste wat ik dacht toen ik van het merk hoorde. Bij Delfts blauw denk je toch gelijk aan, tja hoe kan het ook anders, Delft. Maar niets is minder waar: Heinen Delfts Blauw begon in een klein atelier in Putten*. Inmiddels staat daar nu de fabriek en is er in Putten een paar jaar terug een lunchroom geopend genaamd 'Lekker Blauw'. En in die lunchroom gingen we aan de slag met onze eigen Delfts blauwe tegels.
Aan de slag
Hoe gaat dat nou in zijn werk, zo'n tegel beschilderen? Bij Delfts blauw worden de tekeningen op het biscuit gezet. Biscuit, een koekje? Nee, zo noemen we klei die wél afgebakken is, maar nog niet voorzien is van een glazuur laagje. Het voelt een beetje hetzelfde aan als een terracotta pot. En net als met terracotta, zuigt vocht er gelijk in. Zo ook je lijnen op de tegel. Corrigeren, dat gaat helaas niet (of heel moeilijk) lukken.
Lekker Blauw is niet alleen een lunchroom, maar ook een winkel waar je allerlei leuke Delfts blauwe voorwerpen kan kopen. Ik ging weg met een set onderzetters, want die kan je nooit genoeg hebben.
Voordat we met de echte tegel aan de slag gingen, kregen we een oefenbordje. Altijd fijn om een beetje feeling te krijgen met het materiaal waar je mee werkt.
Samen met Sari van de Kleine Kunstkast een tegeltje schilderen.
Drie verschillende penseeltjes en één dot cobaltoxcide, wat zwart lijkt, maar blauw afbakt. Door het te mengen met water kun je gradaties in licht en donker krijgen.
We kregen een korte uitleg via een filmpje en daarna gingen we met ons oefenbordje aan de slag. Met houtskool was er een voorbeeld op gezet voor ons en die gingen we overtrekken. Daarna gingen we oefenen met inkleuren. De cobaltoxcide lengde we aan met water (ook iets wat ik niet gewend was**) en hoe meer water je erbij deed, hoe lichter de kleur werd. Ook dat was even oefenen om in de vingers te krijgen.
En toen was het zover: We gingen onze eigen tegel maken. 3 maanden heb ik de tijd gehad om idee te verzinnen en pas de ochtend van wist ik het: Een hondje met een feestmuts (ingegeven door Sari). Nu was er uiteindelijk niet zoveel om over in paniek te raken, want ze hadden een hele berg met voorbeelden liggen. Dus het was hoe dan ook goed gekomen. Je had er dus een sjabloon op kunnen stampen met houtskool, of, waar wij voor kozen, eerst schetsen met een potlood en daarna overtrekken. En eerlijk: Ik ben best trots op het eindresultaat.
De afgebakken tegel laat nog even op zich wachten, want die moet nog gebakken worden in de fabriek. Zodra de tegel binnen is, laat ik het natuurlijk weten in een vervolg blog. En in de tussen tijd kan ik jullie aanraden om ook eens zo'n workshop te doen! Ik heb het enorm naar mijn zin gehad en het was super leuk om weer eens wat nieuws te leren.
Heb jij nog goede tips voor een workshop? Laat ze achter in de reacties :) wie weet bezoek ik er wel eentje.
Het ontwerp voor mijn tegel. Het hondje had ik al eens eerder op een canvasje geschilderd en de rand had ik eerder al ontworpen voor, jawel, kaarten... daarover binnenkort meer.
*Meer over de geschiedenis van Heinen Delfts Blauw, klik hier.
** In het verleden heb ik in een keramiek atelier gewerkt, waarbij we opglazuur gebruikten om borden, mokken en theepotten te voorzien van een vrolijke tekening. We gebruikten geen water maar een soort medium om de kleuren lichter te maken. Water was namelijk funest voor het glazuur: Het spoelde gewoon weg.
Note: Deze blog is niet gesponsord. Ik deel graag mijn enthousiasme voor leuke plekken, workshops en artikelen.
Reactie plaatsen
Reacties